Splinter

De basis voor deze bijdrage is de voordracht van Steiner  “De onzichtbare mens in ons”. Hij beschrijft daar het samenwerken van onderstroom en bovenstroom in het organisme.

De onderstroom draagt materiaal aan en beelden, zorgt voor groei- en herstelmogelijkheden, is wat we opbouwkracht noemen, een andere term die Steiner gebruikt is “bloed”. Het bloed wordt gevormd en gevoed in ons binnenste en reikt tot ons buitenste. Waar geen bloed komt gaan we dood.
De werkwijze is zo dat alles de gang doormaakt van ik-organisatie via astraal en ether naar fysiek, het houdt ons lichaam lichaamseigen. U kent dit wel van de voeding, alle eigen kenmerken van voedsel worden aan de stof ontnomen, er is een periode van niets (opname in de darm) en daarna wordt het bloed met de voedingsstoffen voorzien van ons eigen leven (lever) en ontvankelijk gemaakt (nieren) voor de inwerking van krachten uit de ik-organisatie. 

De bovenstroom laat verschijnen, het drukt uit, geeft expressie en bewustzijn. De bovenstroom breekt af, een andere term is “zenuw” waarmee bedoeld wordt alle structuren van ons lichaam die bijna dood zijn. De geest werkt direct via de ik-organisatie in op het fysiek (voorbeeld: zintuigen) of samen met het astrale (voorbeeld: een gevoel)  of samen met astrale en ether (voorbeeld: goede gewoonte, denk aan een verstandige dagindeling). Het inwerken samen met astraal (aangrijpen via de ruggenmergszenuwen) noemt Steiner een verzwakt afbraakproces, met astraal en ether (aangrijpen via de knopen van het vegetatieve zenuwstelsel) een verzwakt opbouwproces.

Bloed en zenuw werken samen in ons lichaam, zenuw dringt binnen en bloed komt die invloed tegemoet. De richting van zenuw is van buiten naar binnen, de richting van bloed is van centraal naar perifeer.

Bij een bouwactiviteit kreeg ik een forse splinter in mijn been, ik heb het uitstekende deel afgebroken en ben verder gegaan met het werk want de splinter zat niet in de weg. Een tijd later voelde ik een hard stuk in mijn been en dacht dat ik me gestoten had en dat er een bloeduitstorting was. Wel een vreemd rechte bloeduitstorting maar geen aandacht aan geschonken. Weer een tijd later was er een lichte pijn en zag ik aan de huid dat er iets uit wilde, met enige pressie kwam er een prachtig gepolijste splinter uit.

Bij het binnendringen van een vreemd lichaam wordt de onderstroom actief en omspoelt het vreemde lichaam met vocht (niet per se een infectie) in een poging dit op te lossen. Lukt dit niet dan kan het geheel als een ontsteking naar buiten worden gedreven (dit gebeurt bij mij bv bij meranti splinters).
De bovenstroomreactie op een vreemd lichaam is afkapselen en zodoende een buitenwereld in het lichaam scheppen waardoor het vreemde lichaam gaat gehoorzamen aan de wetten van de natuur en verbrokkelt. (uw prothesemateriaal valt buiten het lichaam ook niet uit elkaar dus vreest niet!)

De vraag die ik me vervolgens heb gesteld is: kun je nu zeggen dat onverteerde en onverteerbare gevoelens zich gedragen als vreemde lichamen in ons. Voor mijn gemak schuif ik de onverteerbare gevoelens (herbelevingen van traumatische gebeurtenissen) even voor mij uit.

In de dagelijkse praktijk heb ik vaak te maken met verschijnselen waar geen prettig verklarend mechanisme te vinden is. Ik doe maar even een voorbeeld uit mijn eigen leven anders denkt u nog dat het over u gaat. Vanwege mijn stooklust was ik hout aan het laden.
’s Ochtends was ik opgestaan met een daverende pijn in de hartstreek, voelde als tot op het bot en ik was er niet gerust op. Het hout laden verliep prima hoewel het een hele inspanning was en mijn conclusie was dat mijn hart weliswaar erg zeer deed maar goed functioneerde. Na twee dagen pijn kreeg ik een droom waardoor ik wist waarom mijn hart zeer deed (hartzeer) en verdwenen mijn klachten als sneeuw voor de zon.
Ander voorbeeld, ik moest iets doen in de sfeer waar ik een trauma had liggen. Er volgde een enorme reactie van mijn vloeistoforganisme (ik had het gevoel dat ik tot over mijn oren werd overstroomd) waardoor ik een tijdlang geen gevoel kon hebben. Dit verschijnsel heet somatisatie, het tot uiting komen van emoties of conflicten in lichamelijke verschijnselen.

Somatisatie heeft een negatieve bijbetekenis in de gezondheidszorg, het wordt vaak beschouwd als een vlucht om de werkelijkheid niet te hoeven zien. Ik ben het daarmee niet eens, de praktijk leert dat de inhoud meestal niet voor het bewustzijn beschikbaar is of men weet het wel zo’n beetje maar het is te groot. Uiteraard is het wel eens zo dat de klant dit fenomeen niet kan aanvaarden, ik heb een keer door mijn onhandigheid  ‘ik denk dat het psychisch is’ een klant verloren: ‘ik wil er niet aan dat iets psychisch zoveel pijn doet’. 

Pijn is een voorbeeld dat veel voorkomt, de pijn kan intens zijn en vraagt dat we het uithouden met zoveel pijn rond te lopen. behalve dat u iets aan de klacht kunt doen, kan het belangrijk zijn in de gaten te houden waar de pijn op varieert.
Een cliënte had regelmatig terugkerende holteproblemen die niet reageerden op de daarvoor staande behandeling. Na lang puzzelen kwamen we er achter dat het verschijnsel optrad als het zeer lang bestaande conflict met de moeder actueel was.
Een meisje van elf kon niet meer lopen door pijn, er was geen afwijking. Dit heet een hysterische verlamming en gaat over door bekrachtiging (het laten herwinnen van de macht over de voet). De ouders vertelden dat zij ook zomaar koorts kon hebben en zagen deze klachten als tekenen dat het haar even te veel werd.
Een jongedame krijgt vage onlustgevoelens die een tijd duren voordat er een stemming ontstaat en helder wordt wat zich aan het losmaken is.
Oudere jongedame krijgt pijn in één rugstrekker, dit is een spier die we niet solo aanspannen maar altijd met de andere rugstrekker er bij (kan dus niet door inspanning komen). Daarna wordt de huid wat waterig amorf en ontstaat er stemming of agitatie zonder reden, pas daarna wordt duidelijk wat het onderwerp is. Vervolgens komt er een vermogen in beeld dat lange tijd is uitgeschakeld geweest.
Meneer, is te vol en heeft een overmatige reactie op een voedingincident waarna een huiduitslag volgt die langere tijd aanhoudt (overbelaste uitscheidingsfunctie, de huid wordt ingezet als uitscheidingsorgaan).

Voor al deze klachten geldt dat er een andere oorzaak kan zijn en het is belangrijk de mogelijke oorzaken te beschouwen. Het kan noodzakelijk zijn in overleg met uw huisarts mogelijkheden uit te sluiten.

Mijn indruk is dat het een bovenstroom (zenuw) werking is om onverteerde gevoelsresten vrij te maken. Dit kan dus gepaard gaan met erg veel pijn. Of er altijd een onderstroom reactie volgt kan ik niet in elk geval zien, ik neem aan dat het nodig is als voorbereiding voor laatste actie, het uitstoten. Het uitstoten is volgens mij een bovenstroom actie, iets dat niet bewust was verschijnt in het bewustzijn, lichamelijke effecten ervan worden uitgescheiden. (ook bovenstroom volgens mij hoewel Steiner daarover iets zegt waar ik niet helemaal uit ben)
Het losmaakproces kan vanzelf gaan, kan ingeluid worden doordat u iets doet of  iets meemaakt (ziet, hoort, ruikt etc) of beleeft.
Therapie (bv massage) helpt om onderstroom en bovenstroom beter te laten samenwerken waardoor het eigen opruimend vermogen actiever wordt.

Reacties maar weer naar hetwaag@hetnet.nl Groet, Wim Witteveen

Gebruikte voordrachten: (Steiner)
De onzichtbare mens in ons. Pathologie als grondslag voor de therapie. (nieuwe vertalingen : Gezondheid, ziekte, genezing).
Bloed en zenuwen, Grondslagen voor een verruiming van de geneeskunde

Over onderstroom en bovenstroom:
De eerste zeven jaar, Edmond Schoorel
De twee stromen, Frank Wijnberg